Kieran’s samenwerking met Frances (en Mary) Black heeft uitsluitend positieve impulsen gebracht naar de carrière van deze Ierse bard, vooral binnen zijn thuisland Ierland. Ook diverse collega’s binnen het subtiele genre van deze folk georiënteerde singer songwriter muziek weten hem al jaren op waarde te schatten. Ik kende voorheen uitsluitend zijn album Worse Than Pride, en werd hierdoor niet meteen gedreven om mij volledig op Kieran Goss als artiest te storten. Na I’ll Be Seeing You komt hier echter verandering in, want ik ben zeer getroffen door deze stemmige plaat, en blijf hem bovendien naar meerdere luistermomenten uiterst genietbaar vinden. Zijn intense muziek illustreert een enorm gedreven muzikant, en warmvoelend mens. Emotionele liedjes over verwerking van verlies, welke de man in zijn nabije omgeving stevig voor zijn kiezen heeft gekregen. (Het album is opgedragen aan zijn moeder en een schoonzusjes die beide recentelijk overleden, en zijn eigen vrouw die worstelde met borstkanker)

De toonzetting van de muziek is echter positief en vrolijk gekleurd, maar de teksten zijn zeer intens. De zeggingskracht en diepgang is van een niveau die je zelden aantreft. Grant Campbell weet de kracht van zijn stem te gebruiken om de juiste emotie op te roepen, terwijl Kieran tekstueel zo immens de diepte in gaat dat je ontegenzeggelijk kan speken van een weergaloos mooi album. Mijn advies is dan ook simpel en duidelijk. Houd je van de stijl van artiesten als Christy Moore, Luka Bloom, Allan Taylor, en voorgenoemde Campbell twijfel dan allerminst, want I’ll Be Seeing You is herkenbaar door eenvoud. Bassist Glen Fukunaga speelt mee, maar ook Kimmie Rhodes (en haar zoon en echtgenoot) laten zich horen. Kieran Goss zet ons terug in de realiteit van onze sterfelijkheid, maar doet dit op zeer gepaste en warme wijze waardoor dit album bij mij persoonlijk erg hoog scoort. Sober, maar niet somber.

I'll Be Seeing You may be Kieran Goss's most direct work yet. "The way I write has always been from the heart", he says, "and I'm less afraid to be open and display vulnerability in my writing as I get older, to dig deep into how we process life, how we play the cards we're dealt".